Zawroty głowy dzielimy zwykle na towarzyszące chorobom ośrodkowego układu nerwowego (najczęściej móżdżku) oraz występujące w przebiegu uszkodzenia ucha oraz obwodowego układu nerwowego. Zawroty głowy charakteryzuje różnorodność przyczyn, zaś ich diagnostyka wymaga dużego doświadczenia klinicznego.
Jeden z najczęstszych typów zawrotów głowy są łagodne napadowe położeniowe zawroty głowy (ang. benign paroxysmal positioning vertigo – BPPV) . Występują one najczęściej w szóstej dekadzie życia, stosunek występowania u kobiet do mężczyzn jest jak 2-3/1. Charakteryzują się one krótkotrwałymi, prowokowanymi zmianą pozycji głowy układowymi zawrotami głowy, typowo z uczuciem wirowania/ruchu otoczenia oraz obecnością objawów wegetatywnych – nudności lub rzadziej – wymiotów. Napad BPPV występuje zwykle podczas obracania się na boki, wstawania z łóżka, pochylenia się ku przodowi (sznurowanie butów) czy odginania głowy do tyłu. Spowodowane są obecnością kamieni (otolitów) w kanałach półkolistych błędnika.
Z uwagi na typowo „mechaniczny” charakter choroby leczenie polega na zastosowaniu manewrów usuwających nadmiar otolitów z zajmowanych przestrzeni kanałowych lub przyosklepkowych. Leczenie farmakologiczne NIE JEST SKUTECZNE
- manewr repozycyjny Epley’a
- manewr uwalniający Semonta
- manewr Lemperta
- manewry Gufoniego
Oferta
- Diagnostyka zespołów zwrotowych ze szczególnym uwzględnieniem łagodnych napadowych ułożeniowych zawrotów głowy, patologii błędnika oraz móżdżku
- Leczenie farmakologiczne zawrotów głowy
- Manewry repozycyjne i uwalniające